ścieżka

1. Być z kimś na wojennej ścieżce «żyć z kimś w niezgodzie, postępować wobec kogoś nieżyczliwie»

2. Ścieżka legislacyjna «działanie zmierzające do ustanowienia przepisów prawnych»: (...) projekt nowej ustawy o radiofonii i telewizji (...) po dograniu kilku szczegółów – ma wkrótce zostać wprowadzony jako pilny projekt rządowy na tzw. szybką ścieżkę legislacyjną. Wprost 887/1999.

3. Ścieżka zdrowia «forma znęcania się nad aresztowanym, polegająca na tym, że biegnie on szpalerem utworzonym przez funkcjonariuszy bijących go pałkami»: Na tyłach komendy urządzono tzw. „ścieżkę zdrowia”: zatrzymanym kazano biegać dookoła pod gradem uderzeń pałkami. Kultura P 11/1976.

4. Ścieżki życia «los, życie człowieka, bieg następujących po sobie zdarzeń, wypadków składających się na życie człowieka»: (...) umierając jeszcze wyciągał ręce, aby go pocieszyć, przestrzec i pomóc w przejściu przez mroczne ścieżki życia. TPow 47/1994.

5. Utarte, wydeptane ścieżki «sprawdzone, skuteczne metody postępowania»: (...) austriacka firma (...), znana w kręgach profesjonalnych ze znakomitych mikrofonów dynamicznych, nie kroczy utartymi ścieżkami. Bierze udział w eksperymentach psychoakustycznych, a zdobyte w trakcie badań doświadczenia wykorzystuje do konstruowania coraz to nowszych, doskonalszych słuchawek. Studio 4/1996.

6. Wejść, wkroczyć na wojenną ścieżkę «wszcząć z kimś konflikt, rozpocząć wojnę»: (...) nigdy nie dowiedzieliśmy się, co powiedzieli sobie w drodze powrotnej do domu. Poznaliśmy tylko rezultat: ojciec i dziadek wkroczyli otwarcie na ścieżkę wojenną. Ich ostateczne, frontalne zderzenie miało nastąpić niebawem. M. Ziomecki, Lato.

Chodzić swoimi, własnymi ścieżkami zob. droga 10.

Iść, dążyć do jakiegoś celu boczną ścieżką zob. boczny.

Prostować czyjeś ścieżki zob. prostować.

Wydeptywać ścieżkę (ścieżki) do kogoś, dokądś zob. wydeptać.